homestappenplanliteratuurlijstlinks & adressenverantwoordingreageer

è Home
è Stappenplan
è Lessuggesties
è Literatuurlijst
è Cultuurverschillen
    è Katholiek
    è Protestant Christelijk
    è Joods
    è Moslim
    è Hindoe
è Links & adressen
è Verantwoording
è Contact


CULTUURVERSCHILLEN

Protestants Christelijk

De dodenwake, lijkredes, de dodenmis en andere katholieke handelingen werden bij de reformatie overboord gezet omdat dat naar de mening van de protestanten voortkwam uit bijgeloof. Luther keerde zich sterk tegen de aflaat, de dodenmis en het naar de hemel bidden van de overledene omdat naar zijn overtuiging gelovigen na hun dood door Christus werden opgenomen, zonder tussenkomst van de kerk of van heiligen. 

 

Het sterven

In de Nederlands Hervormde en Gereformeerde kerk en de Doopsgezinde Broederschap is de uitvaart lange tijd iets geweest wat niet in een kerkgebouw plats vond. Bij de familie thuis of op de begraafplaats werd wel een troostend woord gesproken door de predikant.

Sinds het begin van de 20e eeuw is hier echter verandering in gekomen en vind men in gereformeerde kring meer en meer dat er toch een christelijke vorm van uitvaart zou moeten plaats vinden. Het is inmiddels min of meer gebruikelijk geworden dat de uitvaart plaats vindt vanuit een kerkdienst. Er is nimmer een uitspraak gedaan door de synode tegen crematie, maar in orthodox-protestantse kring is er we een weerstand tegen.

 

De uitvaart

Het noemen van de naam van de overledene staat in de protestants-christelijke uitvaartdienst centraal en er is niet zoals in katholieke diensten sprake van het uitvoeren van allerlei rituelen. De doopnaam van de overledene wordt afgestaan aan God die de naam bewaart. Ook de nabestaanden houden de naam in gedachtenis.

Het uitdrukken van emoties wordt meer door gesprekken dan door rituelen uitgedrukt. De predikant spreekt tijdens de uitvaartdienst over de hoogte- en dieptepunten uit het leven van de overledene en gebruikt tevens bijbelteksten om te illustreren dat menselijk leven eindig is maar dat het werk van Christus doorgaat. 

Bij het graf of in het crematorium wordt door de voorganger een gebed opgezegd om de overledene aan de schoot van de vader toe te vertrouwen. Na het dalen van de kist volgt er een 'Onze Vader' en wordt er een zegen gegeven. Hierna nemen de nabestaanden in stilte afscheid en is er gelegenheid tot condoleren. Na het condoleren en thuis wordt er nog intensief gepraat.

 

De rouw

De zondag na de uitvaart wordt in protestantse kring de 'rouw in de kerk gebracht.' Dit betekend dat de naam van de overleden wordt genoemd en dat er vaak nog iets over hem wordt gezegd. De familie wordt vaak ook genoemd.
De zondag voor de Advent, de zondag van de Voleinding, worden alle namen van de overleden gemeenteleden nogmaals genoemd als degenen die zijn voorgegaan op de weg nar Gods Rijk van Vrede.

Ook bij protestantse gemeenten is de vraag naar rouwdiensten met een persoonlijker karakter de laatste jaren merkbaar groter geworden. Aangezien dwingende voorschriften voor de uitvaart bij de protestantse gemeenten ontbreken is er veel ruimte voor de nabestaanden om een eigen invulling te geven aan de diverse onderdelen. Dit kan terug gevonden worden in het lezen van de bijbel of het zeggen van gebeden door een nabestaande of het zelf zingen van liederen.