 CULTUURVERSCHILLEN
Moslim
De in Nederland wonende moslims zijn vooral afkomstig uit Turkije,
Marokko, Suriname en Indonesië. Er zijn verschillen in de gebruiken
tussen deze verschillende groepen moslims. Hieronder heb ik het verhaal
vrij algemeen gemaakt, vooral omdat ik weinig gedetailleerdere
informatie heb kunnen krijgen. Indien u mij iets meer kunt vertellen
over heel specifieke gebruiken voor moslims uit een bepaald land zou ik
het op prijs stellen als u mij daarover zou willen mailen
zodat ik deze pagina kan aanpassen.
Het sterven
Veel moslims willen in hun vaderland begraven worden, zodat ze zijn
verzekerd van een uitvaart volgens de islamitische voorschriften. Er
zijn inmiddels in Nederland ook diverse islamitische begraafplaatsen die
vaak onderdeel zijn van een openbare begraafplaats. Cremeren is bij
moslims niet toegestaan in verband met de
wederopstandingsgedachte.
In vele verzen van de Koran wordt de onvermijdelijke gebeurtenis van
het sterven aangegeven. Moslims reciteren de Koran dagelijks in hun
gebeden en bereiden zich op die manier bewust of onbewust voor op het
sterven. Het leven is eenmalig en de stervende kan door gebed met
zichzelf en met God in het reine komen en zielenrust vinden in het
hiernamaals. Moslims maken soms op hun sterfbed nog hun testament op en
laten vanaf die plek hun schulden voldoen.
Als een moslim tijdens zijn leven bepaalde religieuze plichten niet
heeft kunnen voldoen bestemt hij vaak op zijn sterfbed en deel van zijn
bezittingen aan de armen. Als er iemand overlijd zonder enige bezitting
wordt de uitvaart door de gemeente bekostigd. Het is voor moslims
belangrijk om ervoor te zorgen dat stervenden goed verzorgd worden en
dat ze na hun overlijden op hun rechterzij met hun gezicht in de
richting van Mekka begraven worden.
Tijdens het stervensproces wordt er
uit de Koran geciteerd en wordt de stervende geholpen bij het afleggen
van een geloofsgetuigenis. Als de persoon is overleden sluit één van
de aanwezigen de ogen van de overledene en wordt er door de aanwezigen
gebeden.
Hierna volgt er een rituele wassing, soms thuis maar meestal in
een uitvaartcentrum waar er voor dat doel een speciale ruimte is. Bij de
wassing wordt het lichaam met een lendendoek bedekt, de geslachtsorganen
mogen door niemand gezien worden. Mannen worden door mannen en vrouwen
door vrouwen verzorgd. Het lichaam wordt in totaal drie keer gewassen
met water voorzien van geurige stoffen.
Hierna wordt het lichaam in
grote witte doeken gewikkeld en overgebracht naar de moskee. Indien er
een kist wordt gebruikt dan wordt het lichaam daarin op de rechterzij
gelegd.
Moslims beschouwen het als hun plicht om bij de overledene in de moskee
aanwezig te zijn. De imam bidt bij het opgebaarde lichaam het
'Djanazah-gebed', een smeekbede tot Allah.
De uitvaart
Het is voor moslims belangrijk om, in verband met de overgang naar
het hiernamaals, zo snel mogelijk na het overlijden begraven te worden.
In Nederland kan dat wettelijk pas na 36 uur.
Als een moslim in
Nederland wordt begraven brengen de mannelijke familieleden het lichaam
in een kist naar de islamitische begraafplaats. Traditioneel moeten daar
zoveel mogelijk mannen uit de moslimgemeenschap de baar of de kist een
stukje naar het graf dragen, uit eerbetoon tegenover de overledene. Bij orthodoxe
moslims zijn er bij de begrafenis geen vrouwen aanwezig.
Aangekomen bij het graf tilt men het lichaam uit de kist en wordt het in
het bekiste graf gelegd, met het gezicht naar Mekka gericht. Hierna
gooien de nabestaanden onder het uitspreken van een gebed over de
hereniging met de aarde waaruit de dode weer zal opstaan met de hand
zand in het graf. De overige aanwezigen vullen hierna het graf met zand.
Van de overblijvende aarde wordt een heuveltje gemaakt of er worden twee
bulten van gemaakt.
Op het graf worden vaak wel stenen geplaatst om de
plek te markeren maar verdere versieringen zal men er niet vinden. Er
zal slechts één overledene in het graf komen te liggen en het graf zal
nooit geruimd worden.
De rouw
De eerste drie dagen na de begrafenis wordt de familie gecondoleerd
en van eten voorzien door familie en buren. Na die eerste periode volgt
er een periode van vier maanden en tien dagen waarin de weduwen geen
make-up of sieraden zullen dragen.
De eerste 40 dagen wordt er door de familie vaak iedere avond voor de
overledene gebeden. Hierna wordt de rouwtijd voor de familie afgesloten
met gebeden waarin gevraagd wordt de overledene op te nemen in de
'Djenna', de hemel.
Deze afsluiting van de rouwperiode voor de familie
heeft vaak een feestelijk karakter; er wordt gegeten en de nabestaanden
zijn blij omdat zij geloven dat voor de overledene een beter bestaan is
ingegaan.
Graven zijn voor moslims geen plekken om hun doden te gedenken
of hen iets te vragen. Op willekeurige graven wordt wel uit de Koran
gereciteerd en worden smeekbedes verricht voor de zielenrust van alle
overledenen.
|
